داستان بستن درهای منازل صحابه جز امیرالمومنین ع به مسجد
سفرمان را همچنان ادامه میدهیم و به مسجد پیامبر صلی الله عليه و آله میرویم. چند
سال قبل در چنین روزی دستور «سد ابواب»* آمد.
ماجرا چنین بود که در اطراف مسجد پیامبر صلی الله عليه و آله خانههای آن حضرت و
اصحاب وجود داشت که از هر کدام یک درب به مسجد باز میشد.
از طرف خداوند دستور آمد همه درهایی که به مسجد باز بود مسدود شود، جز خانههای
پیامبر صلی الله عليه و آله و خانه امیرالمومنین علیه السلام که باز باشد.
وقتی مردم در اینباره علت را از حضرت سوال کردند، فرمودند: «من از نزد خودم چنین
کاری نکردم بله دستور الهی را اطاعت کردم».
بعضی از اصحاب پیامبر صلی الله عليه و آله اصرار کردند که پنجره ای و یا روزنهدیدی
به مسجد داشتهباشند. ولی پیامبر صلی الله عليه و آله اجازه نداد و فرمود:
«قسم به آنکه جانم به دست اوست من شما را خارج نکردم و او را داخل ننمودم، بلکه
خداوند او را داخل و شما را خارج نمود».
سپس فرمود:
«اگر اهل آسمان و زمین بغضی علی را داشتهباشند خداوند آنان را هلاک مینماید. مقام
علی عظیم است. اگر حب علی در نامه اعمال کسی باشد رجحان می یابد و اگر بغض علی در
نامه اعمال کسی باشد بر حسانتش ترجیح پیدا می کند و او را هلاک می کند».
* العمده ابن بطریق: ص 175، مناقب ابن شهر آشوب: ج2 ص 36، بحار الانوار ج 29 ص
28-34.